Skydiven,zwemmen met dolfijnen,wat wil je nog meer

Na dagenlang films kijken en lui zijn konden we dan eindelijk de skydive in Fox Glacier doen. Dit is de op 1 na beste skydive van de wereld (mount everest nr. 1). Maar het was het wachten absoluut waard want het was echt geweldig. Het uitzicht was zo mooi; op de oceaan, regenwoud en de gletsjer. Het was een klein vliegveldje met maar 1 vliegtuigje, dus Mark mijn instructeur, moest letterlijk het vliegtuig in, springen, landen, vliegtuig in, rennen naar de volgende en weer overnieuw. De skydive was 16.000 feet hoog, dat is zo'n vijf kilometer. Bij 10.000 feet kregen we een zuurstofmasker op en ik zat heel gezellig bij Mark op schoot omdat hij mij aan hem moest bevestigen. De freefall was iets van 65 a 70 seconden, dat is echt lang als je alleen maar naar beneden valt maar je merkt niet eens dat je valt, alleen de eerste paar seconden voel je de vlinders in je buik. Toen ik al buiten hing en Mark nog op het randje zat was het wel even spannend. Toen de parachute openging hingen we ook nog een hele tijdi n de lucht. Ik mocht toen ook de parachute zelf besturen, dat was ook wel heel cool om te doen.
De foto's waren trouwens echt hilarisch om terug te kijken omdat je gezicht helemaal door de wind vervormd wordt.

In Wanaka zijn we naar een hele grappige bioscoop geweest. In de zaal stonden namelijk geen gewone bioscoop stoelen maar bijv. een auto waar je in kon zitten of busstoeltjes maar ook hele relaxte lounge banken dus je kunt wel raden waar ik languit op lag.

Op weg naar Queenstown.
Toen we er heen reden stond er een grote aasgier op de weg met een paar darmen uit z'n bek van 1 of ander beest wat hij aan het eten was, heel smerig. We zijn ook gestopt in Arrowtown, een heel schattig goudmijndorpje met leuke oude huisjes. Hier gingen we goud zoeken in een rivier met een schepje en een soort pan die je daar speciaal voor kunt huren. Maar helaas, we zijn er niet rijk van geworden.
Uiteindelijk dus voor de vierde (?!) keer in Queenstown belandt. Ik ben eindelijk naar de kapper geweest. Hij knipte er zo 3 a 4 cm vanaf, dus ik voelde me behoorlijk kaal daarna. Het leuke aan Queenstown was, was dat ik weer allemaal bekende mensen tegen kwam van toen ik er al eerder was.
Op een gegeven moment liepen we in het donker in een parkje en er kwam ineens een tennisbal uit de bosjes rollen, maar ik kon niet zien wat het was totdat het stil lag dus ik schreeuwde de longen uit m'n lijf...
'S avonds zijn we natuurlijk uitgeweest, want dat is waar Queenstown goed voor is. Maar het was wel een leuke nacht, dat dan weer wel. Hier kwamen we ook weer mensen tegen die we elke keer tegen kwamen op campings.

Dunedin, een Engels dorpje met veel mooie oude gebouwen. Hier is ook het meest gefotografeerde treinstation van de wereld.
Wat ze ook hebben in Dunedein is de steilste straat van de wereld: Baldwin Street. Het viel nog mee dat onze Jucy auto het trok, dat we niet achteruit er zo weer vanaf rolde, want steil was het zeker!
Vlakbij Dunedin ligt Peninsula. Het is een soort eilandje waar je wel met de auto op kunt komen en ze hebben heel veel wildlife hier zo als zeehonden, albatrossen en pinguins. Deze zagen we daar dan ook. We konden heel dichtbij komen!

In Oamaru zijn we naar de Moeraki Boulders geweest. Dit is heel apart want de rotsen zijn daar helemaal rond en glad. In Oamaru zijn we naar een aparte kunstgallerij geweest waar de kunstenaar alles gebruikte van industrieel materiaal, dus het zag er allemaal wat duister uit.
We waren ook een kerk in geweest. We dachten; laten we een kaarsje aansteken. Lieke wilde de lucifer uitblazen, blaast ze zo haar kaarsje mee uit, ik proeste het nog net niet uit van het lachen in die kerk, maar het was wel moeilijk.
'S avonds gingen we op jacht naar blue eyed pinguins. Ze waren echt overal! Onder bomen, bij huisjes enz.

Van Oamaru zijn we naar Lake Tekapo gegaan. Onderweg kwam er een auto langs met een bordje uit het raam met ''stop'' er op. Wij echt zo; oke zal wel niks zijn. Ging de vrachtauto voor me aan de kant en Lieke nog zo; oke ik denk dat hij wilt dat je hem inhaalt. Haalde ik de vrachtauto in.. totdat er ineens een compleet huis om ons af kwam rijden, die waren ze aan het verplaatsen. Het nam de hele weg in beslag dus ik moest wel uitwijken in de berm. Waar we vervolgens dus niet meer uitkwamen, vastgeslipt. Iedereen stoptte om ons te helpen, dat was dan wel weer fijn. Dus we werden er al vrij snel uitgesleept.
Eindelijk aangekomen bij de Walibies, zo schattig! We mochten ze allemaal voeren, ze aten uit je handen.

Van Lake Tekapo naar Christchurch. Het weer was om te huilen dus zijn we onze bikini's aan gaan trekken en met een wijntje in bad gaan zitten haha! Christchurch zelf was echt een diep trieste stad. Door de aardbeving van vier jaar geleden is alles compleet verwoest. Gebouwen zijn ingestort of gescheurd, mensen verlaten de stad omdat het steeds maar blijft gebeuren. Ze zijn er moe van om steeds alles weer op te rapen en nieuw te kopen en op te bouwen. Soms stond er namelijk alleen nog maar een gevel van een huis. Het zou 40 jaar moeten duren totdat de stad opgebouwd zou moeten zijn maar ik vraag me af of dat ooit wel gaat gebeuren met al die nieuwe aardbevingen steeds.
Als noodoplossing hebben zij een winkelcentrum van containers gebouwd, dat was dan wel weer apart om te zien.

Toen we naar Kaikoura reden begon alles te overstromen, wegen stonden blank. Voor het eerst in Nieuw Zeeland stond ik in de file. En waarom? Omdat er letterlijk bergen naar beneden kwamen zetten wegens de zwaarte van al de regen. Er lagen hele rotsen en modderpoelen op de weg en grote gaten in de weg. In Kaikoura lag ook alles er uit, geen bereik, wifi en pinmachines werkte ook niet. Toen we het nieuws keken bleek een groot gedeelte van Christchurch helemaal blank te staan, er was zelfs een hele straat weg gezakt. We waren dus mooi op tijd vertrokken uit Christchurch.

In Kaikoura heb ik met wilde Dusky (zijn zwart met wit) dolfijnen kunnen zwemmen in de open oceaan. Het was echt de perfecte dag er voor. Eerst moesten we een wetsuit aan en flippers, hoedje, duikbril en snorkel passen/pakken. Eenmaal op de boot zagen we al vrij snel dolfijnen. Toen ik de eerste keer in het water ging kreeg ik totaal geen adem. Het water was zo koud dat mijn lichaam er aan moest wennen en dan ga je snel ademen, dat door een snorkel ging niet zo heel goed. Later ging het wel goed en kon ik ook lang onder water blijven. We zijn vier keer in het water geweest om met ze te zwemmen. Ze zwommen aan alle kanten langs me heen en onder me door. Ze kwamen zo dichtbij maar je mocht ze niet aanraken omdat het wilde dolfijnen zijn. Ik heb geprobeerd foto's met mijn onderwatercamera te maken maar ik moet die laten ontwikkelen dus ik ben zo benieuwd! Om de dolfijnen te lokken moest je gekke geluidjes maken door je snorkel, dat was wel heel grappig als je iedereen zo hoorde. Op de terug weg zagen we twee orka's, dat was zo vet. Het is ook heel zeldzaam om ze in deze tijd van het jaar te zien. Ze zijn er namelijk maar 6 weken per jaar hier en dit was er niet eens de tijd voor. Ze kwamen allebei tegelijk met hun hoofden boven water dus ik kon ze wel heel goed zien.

Van Kaikoura naar Picton zijn we onderweg bij Ohau bij een seal pup colony geweest. Hier waren dus allemaal kleine zeehondjes die leerde zwemmen om later de oceaan in te kunnen.


Stand van de auto: - Toen het zo hard waaide en ik geparkeerd had en de deur open deed waaide hij achteruit tegen een paal aan. Schade: grote deuk maar is uit zichzelf weer weg getrokken.

- Vast gezeten in de modder.

- In Kaikoura is er iemand anders tegen onze auto aangereden op de parkeerplaats dus nu zit er ook aan de voorkant een deuk.

Het rijdt nog. Ben benieuwd hoe we dat ding gaan afleveren, waarschijnlijk houden we alleen de stoelen nog over ofzo.