Daar ben ik weer!

Ik weet dat jullie vol smart zaten te wachten op een nieuw blog van mij, dus bij deze, daar ben ik weer!
Na een week eindelijk Auckland verlaten, op de Stray bus naar Hahei.
Op dat moment waardeerde ik mijn tijd in Auckland nog meer. We sliepen in Hahei met zijn negenen op een kamer met een vieze stinkende en snurkende Duitser. Maar goed, het prachtige strand en het lekkere weer maakte alles ook weer goed. 'S avonds heerlijk gebbq't en naar het hot water beach geweest. We kregen een schep mee en moesten een kuil graven waar dan warm, of eigenlijk heet, water uit kwam. Heel bizar. Iedereen zat dus in zijn/haar kuil te chillen.

De volgende stop was Raglan. De natuur was er jungle achtig en het hostel was super relaxt. 'S avonds gingen we natuurlijk weer naar de bar. Het is eigenlijk elke avond hetzelfde verhaal. Elisabeth en ik zeggen tegen elkaar: oke we gaan even in de bar kijken, doen 1 drankje. 5 uur later komen we weer de bar uit.

Van Raglan naar Mourea zijn we onderweg naar Waitomo geweest. Dit staat bekend om de glowworm caves. Uiteraard was ik de enige in de groep die vergeten was mijn bikini mee te nemen wat betekende dat ik in mijn ondergoed in een wetsuit moest en daarna ook weer in mijn gewone kleren, sorry Elisabeth voor de zware tijden om naast mij te zitten in de bus op dat moment. De grotten zelf waren mooi om te zien, ze werden dus verlicht door kleine wormpjes, die groen licht afgaven. We moesten veel klimmen en klauteren en door nauwe ruimtes kruipen. Althans, ik, de rest vertikte het. Soms zaten we tot aan onze kin het water. Ik mocht ook leider zijn van de groep dus ik mocht voorop de route bepalen, dat was wel heel spannend om te doen, zo in het donker.
'S avonds zijn we naar Mourea gereden, dit was de opvolger van de vorige slechte nacht. Met zijn 27' en slapen in 1 grote ruimte. Weer met de snurkende Duitser. Kiaora is welkom en iedereen moest elkaar 2x aantikken met de neus om gedag te zeggen. Ze voerden een showtje op en natuurlijk moesten wij ook meedoen.

Vervolgens ben ik naar Rotorua gegaan. Hier ben ik van de bus afgestapt om langer te blijven. De eerste dag zijn we gaan raften. Dat was heel vet, o.a. van een 7,5 meter hoge waterval af geraft. En nee, niet iedereen bleef netjes in de boot zitten toen we daar vanaf gingen.
Volgende dag vanuit Rotorua naar Hobbiton geweest en in de stad zelf souvenirs gekocht, voor mezelf ja.
Ook door een vulkanisch park gelopen. De modder of het water is kokend heet, zo'n 700 graden celcius. Het stonk alleen verschrikkelijk.
Lake Aniwhenua was de volgende stop. Het hostel zat in the middle of nowhere maar het uitzicht was geweldig!

Daarna naar Whakahoro, dit plaatsje lag een uur van de bewoonde wereld af, geen signaal op de telefoons niks. Hier naar een waterval gelopen, we konden gewoon bovenop de waterval staan, in het water.
Sorry alvast voor mijn langdradige verhalen. Ik had mijzelf voorgenomen dit niet te doen maar ik maak zoveel mee op een dag dat ik teveel heb om te vertellen en omdat ik nooit op een computer zit moet ik alles wel in 1x vertellen!

2 feb. de Tongoriro Alpine Crossing gedaan. Wat een hel. 19,4 kilometer wandelen. Niet normaal wandelen, een actieve vulkaan beklimmen. Uiteindelijk 7 uur over gedaan, inc. 1 uur pauze. Het uitzicht was wel spectaculair, de kraters, de vulkaan, de blauwe wateren, het verre uitzicht.. Ik was zo blij dat ik helemaal bovenop was, dacht dat ik het ergste gehad had. Totdat ik dus moest dalen in een soort zand/grind en redelijk stijl ook. Op een gegeven moment rende ik dus die berg af en ik kon gewoon niet meer stoppen. 'S avonds kon ik me niet meer bewegen van de pijn in mijn voeten en benen.

Wellington, ook hier van de bus afgestapt. Leuke stad! Hier kon ik eindelijk naar de Nederlandse ambassade om mijn nieuwe paspoort aan te vragen. 'S avonds weer; 1 drankje, 5 uur later.
Geloof het of niet, ik ben daadwerkelijk een museum in geweest. Oke, omdat het gratis was, ja ik heb de backpackers mentaliteit al helemaal.
Het was nog best oke ook, opgezette dieren en je kon de kracht van een aardbeving voelen ect.
Mijn backpack wordt met de dag zwaarder. Ook hier kan ik het namelijk niet laten om schoenen te kopen. Mijn schoenen zijn allemaal aan de buitenkant van de backpack geknoopt omdat het niet meer er in past.

Van Wellington naar Abel Tasman national park. Wat een hel, half 6 opstaan, 7 uur bij de boot zijn, 3,5 uur op de boot en vervolgens hele dag in de bus zitten. Eenmaal daar aangekomen hebben we de beste hamburgers van Nieuw Zeeland gegeten, dat was ook zeker waar. 'S avonds gechilld aan het kampvuur. Vaak kom ik ook weer mensen tegen die ik in andere plaatsen ontmoet had.
In Abel Tasman ben ik samen met Erwin wezen kayaken en wandelen. Veel mooie baaien gezien en hebben ook zeehonden gespot!
De volgende dag naar het strand geweest, waar helemaal niemand was dus we hadden lekker ons prive strand.

Van Abel Tasman naar Punakaikie. Hier de pancake rocks gezien. Het ziet er ook echt uit als opgestapelde pannenkoeken. Bestaat uit dode zeedieren en zand. 'S avonds een poging gedaan om de zonsondergang te bekijken maar natuurlijk was het te bewolkt hiervoor.

Van Punakaikie naar Franz Josef gegaan. Wat een top plek! Er is eigenlijk helemaal niks behalve wat bookingsoffices, een bar en een kleine supermarkt maar de sfeer was er geweldig. Hier ben ik vier dagen gebleven waarvan ook 4 avonden uit geweest. Hier heb ik ook de Franz Josef gletsjer kunnen beklimmen, eerst met de helikopter er op en dan de gletsjer beklimmen. Was heel vet om te doen. De gids hakte het pad wat we moesten lopen ter plekke omdat de gletsjer met de minuut veranderd.

Ik ben vandaag precies een maand van huis weg. Ik moet zeggen dat het me allemaal wel meevalt. Ik ben nooit alleen geweest. Toch kijk ik er ook wel naar uit dat Lieke naar Nieuw Zeeland komt. Soms is het toch fijn om iemand bij je te hebben die je goed kent en waarmee je echt alles kunt delen.